Architect

Kinderen kiezen als ze nog jong zijn beroepen die ze op straat tegenkomen en zelf kunnen naspelen. Brandweerman, politie, piloot. Mijn jeugd was niet helemaal standaard dus koos ik heel bewust op mijn 9de ook iets afwijkends: architect. Thuis in Nootdorp, tussen de kassen, was het niet altijd even fijn dus creëerde ik mijn ideale (t)huis met een potlood……..                                                                                                                                          

 Het bleek geen tijdelijke bevlieging want al snel kwam er een treintafel waar je ook je eigen visuele wereld kan maken. Die liet ook zien dat mijn interesse verder ook bij het landschap en stedenbouw lag.

Seventies

In de zeventiger jaren was ik tiener in het wat deftige Voorschoten vlakbij Leiden. Luisterde veel naar popmuziek, fotografeerde- en ontdekte de wereld. Achteraf gezien was dat de tijd die mij (en wie niet ?) het meeste vormde.

Kind van de jaren zeventig. Het heerlijke gekissebis in de politiek tussen links en rechts. Een tijd waar het echt nog ging over idealen. Muzikaal ook de tijd die mij het meest aanspreekt.

Architectonisch was het een tijd van experimenteren met vormen. Ook kwamen er nieuwe woonvormen alles kwam ter discussie. Een algemene behoefte voor een frisse wind door ons leven.  Al die dingen waren in de jaren zestig al in gang gezet, maar werden in het decade erna pas algemeen.

 

De keuze jaren.

De jaren daarna ga je zelf keuzes maken in smaak en ethiek in mijn geval in de grote stad Den Haag. In mijn vak ben ik nooit de standaard techneut of vormgever geworden. Voor mij is altijd het beleven en de sociale kant van de architectuur belangrijk geweest.

Als vormgever mag ik graag inspiratie putten uit het verleden, omdat de warmte van de rijkere detaillering mij aanspreekt. (De snelweg architectuur, waarbij er vaak niets rest na de eerste Woh ervaring, spreekt mij minder aan.)  Je kan daarbij ook beter aansluiten bij wat er al is.

Maar zoals bij alles komt het pas echt tot leven als het op een nieuwe verfrissende,  niet perse moderne manier wordt uitgewerkt. De vrijheid  en de politieke kleur van de jaren zeventig geven het als het ware meer diepgang. 

 

Privé

Ik ben christelijk opgevoed en na een korte periode van zelf mijn weg vinden heb ik in diverse persoonlijke ervaringen mij dat veel meer eigen gemaakt. Het vormt de basis van (al ?) mijn denken en handelen. Zeker ook de joodse wortels daarin. Maar ook daarin ben ik op zoek naar een frisse wind….

In mijn werk als architect speelt het een meer dan wezenlijke deel en een doorslaggevende bron van inspiratie. Naast alles wat er voor moois (en lelijks) tot ons doordringt.

Ik ben getrouwd met Heleen Leibbrandt (psychologe) en samen wonen we met 2 tiener zoons inmiddels aan de rand van Monster in het Westland, de Glazen Stad. Ons huis met mijn werkplaats erin, is je raad het al, een heel oudje uit 1880. Voor een vrije moderne interpretatie van het oude ben je uitgenodigd bij ons in de ommuurde achtertuin, waar de garage met kas gevel onder het asymmetrische pannenkap, dat alles verenigd.

Erik Schimmel