In mijn beleving is de wijk Ypenburg grotendeels mislukt. Had het anders gekund ?
Het jongetje
Ypenburg. Ooit, als klein jongetje van 6 of 7 trok ik eropuit de weide wereld in. Vertrekpunt Delflandstraat 55 Nootdorp. Vanuit ons huis kon je linksaf naar mijn lagere school en het dorp of rechtsaf naar de Veenweg.
Linksaf kwam ik op zijn verst over de Brasserskade naar de Nootdorpsche Plassen waar je tussen het riet dikke bruine sigaren kon snijden. Rechtsaf lag een min of meer verborgen wildernis achter de boerderijen aan de Veenweg. Ik ben wel een keer bij een donkere plas geweest met de illustere naam ‘de put van Reef’ die tegenwoordig ‘plas van Reef’ blijkt te heten. Daar was het water zwart en het verhaal ging dat je erin kon verdrinken, omdat het water heel diep was en daardoor ook heel koud onder de oppervlakte. Het blijkt een oude zandafgraving te zijn geweest die inderdaad zeer diep is. (http://noitdorpsche-historien.nl/wp/?page_id=1199) Dit werd met een zandzuiger van de firma Reef NV gedaan die ook een vestiging in Voorburg had in de jaren ’50. Het zand ging naar een werk in Den Haag.
De zandgraver aan het werk in de (zand) Put van Reef waardoor de Plas van Reef ontstond.
Op een andere ‘reis’ naar die verborgen wildernis te rechterzijde, was ik aangekomen bij hevig stinkende schuren, waarin een hermelijnen fokkerij, voor het bont, begreep ik later. Die hermelijnen waren wel mooi en keken je lief aan, maar konden ook genadeloos toe bijten en er ontsnapte er nog wel eens eentje, ging het verhaal. Ook een wat unheimische plek concludeerde ik en daarmee was mijn zoektocht aan de rechter zijde van het dorp wel teneinde. Bovendien verhuisden we in mijn 4e jaar lagere school al snel weg van de dagelijkse file Den Haag in (ja ook in 1970 al) en de stank van de Delftse spiritus fabriek, naar het schone en minder achterlijke Voorschoten, aldus de uitleg mijn vader.
Het vliegveld
Maar het gebied tussen Nootdorp en de A4 bleef mij toch boeien. Later (?) vernam ik dat daar vliegveld Ypenburg lag. Nooit iets van gemerkt in Nootdorp op het gezellige gezoem na van vliegtuigjes die als een insect op warme zomerse dagen hoog in de lucht wat ongeordend rond vlogen op weg naar niets, zus of zomaar iets. (Vrij naar Van Kooten en de Bieʼs zoek jezelf)
Later ontelbare keren langs die mysterieuze verborgen wildernis gereden, over de A4, A12 en A13, maar vliegveld zag ik nooit vanaf de snelwegen. Wel halverwege de jaren ’90, de eerste huizen rij van woonwijk Ypenburg langs de A13, die lang alleen stonden.
Waarom ik er nooit naartoe ging weet ik niet. Maar toen de wijk Ypenburg vorderde zijn Heleen en ik er doorheen gereden. Niets leek meer te verwijzen naar het vliegveld, ook de wildernis was verdwenen.
Een dikke teleurstelling. Ik heb het vliegveld, waar ik mij lang niet bewust van was, nooit gezien in zijn ‘wildernis setting’ achter de Veenweg. Zelfs niet de restanten ervan. In een wijk die als het ware ook Nootdorp opslorpte, een totaal opleverend wat in niets deed denken aan mijn vroegere zo geliefde dorp met omliggende weilanden, waar ik nog de sfeer en sociale verbanden van een echt dorp had geproefd. Er treed dan een soort vervreemding in. Je wordt als het ware ontworteld.
Maar ook een nieuwbouw wijk waar nagenoeg niets gedaan was met een zo’n grootschalig zeldzaam fenomeen als een vliegveld.
Wat is nu leuker om de kunnen zeggen, ‘wij wonen aan de start- en landingsbaan van een vliegveld’ ? Of ‘hier op deze plek heeft het Nederlandse leger met succes de Duitsers aan het begin van de oorlog weggejaagd, 220 transportvliegtuigen vernietigd en 1500 krijgsgevangen gemaakt die afgevoerd zijn naar Engeland’. (http://www.historischypenburg.nl/themas/wo-ii/slag-om-ypenburg/)Vooral als je tijdens het verhaal het asfalt of beton van de taxibaan uit het huis kunt zien. Ik denk dat opgroeiende kinderen met dat fenomeen een hele zomervakantie zoet kunnen zijn, op die verharde banen. Daar kan geen pretpark tegenop (hoop ik).
Het vliegveld had een heel herkenbare verharde (beton met de landingsbaan gedeeltelijk asfalt ?) infrastructuur voor verplaatsing van de vliegtuigen.
Parallel aan de start- en landingsbaan een taxibaan. De rolbanen daar haaks op hebben ronde opstelplaatsen voor vliegtuigen. Rechtsonder het hoofdgebouw of stationsgebouw aan banaanvormige brede verharde strook. Langs de startbaan op enige afstand de verkeerstoren.
Dat alles zou kunnen dienen als verharde openbare ruimte in een woonwijk. Een soort zeer langgerekt plein met langzaam verkeerszones omzoomd met bomen en de woongebouwen in de vorm van eengezinshuizen en appartementen, ook om die ronde parkeerplaatsen heen. Maar allemaal direct aangesloten op die eindeloze speelbaan.
De onsluitings- en toegangswegen voor auto verkeer kunnen daartussen gemaakt worden met verdere bebouwing.
Met tunneltjes kunnen die acht binnen vakken bereikt worden, waardoor de oorspronkelijke vliegtuig banen niet onderbroken worden door wegen. (Zie tekening onderaan en bovenaan blog.)
naar Utrecht (A12)
Renbaan Het Witte Paard
Nootdorp
Veenweg
Put of Plas van Ree
A12 n. Den Haag
(Utrechtsebaan)
Vliegveld Ypenburg
A4
(naar Amsterdam)
A13 naar Rotterdam
Naar Den Haag over de Hoornbrug
Luchtfoto van de vliegbasis in het midden onder de rotonde Ypenburg met de wegen A-13 (rechtsonder) en A-4 (links) daar boven het platform met de rolbanen en startbaan. De ronde plaatsen aan de rolbanen zijn opstelplaatsen voor vliegtuigen. Het donkere gedeelte in het midden boven is de latere Bosplas in de vinexwijk Ypenburg.
Links boven de Plas van Reef, en de A12. Midden boven Nootdorp met de Veenweg en duidelijk herkenbaar de renbaan van het Witte Paard.
De bosplas en de plas van Reef kunnen plas blijven. Jammer dat de veel te diepe Pals van Reef niet grotendeels opgevuld is wat een aantal jaren het plan was. Het zijn in aanleg mooie recreatie plassen..
Met zo’n vliegveld gerichte aanpak was het ook logischer geweest om vliegveld en (Noot)dorp gescheiden te houden. 2 werelden met hun geheel eigen kwaliteiten en karakter.
Ze hebben niet alleen het vliegveld om zeep geholpen, maar ook het dorp, mijn dorp, want zo voelt het toch een beetje ook na bijna 50jaar ! Er is tenslotte maar één dorp waarin je bent opgegroeid.
Het Dorp
Het dorp was overzichtelijk. Tot halverwege de 19e eeuw zelfs erg overzichtelijk.
Het was door turfwinning veranderd in een plassen gebied wat van Delft tot Leidschendam rijkte.
Grof gezegd waren er 2 parallelle bebouwde routes die boven het water uitstaken het dorp uit. Eén over de Veenweg naar Leidschendam. De ander in tegenovergestelde richting vanuit de Dorpstraat en Molenweg over de Brasserskade naar Delft. Daartussen water en hier een daar een dijk met soms een weg daarover, zoals naar Pijnacker. Het was een vissersdorp geworden.
Nootdorp bijna helemaal afgegraven voor de turf. Een soort Reeuwijk. http://www.gahetna.nl
Halverwege de 19e eeuw werden deze plassen droog gelegd en ontstond een dorp met veeteelt en later wat tuinbouw.
De Delflandstraat waar ik woonde was de 3de dwarsweg die tussen die 2 bebouwde ontsluitingswegen gemaakt werd, over de bodem van een meer dus feitelijk.
Kerkelijk was het dorp ook overzichtelijk. De Veenweg Rooms, het oude dorp meer protestant.
Dus rechtsaf naar de Veenweg moest ik voor de blokfluit les op de Katholieke school en de dito kruidenier op de hoek van de Delflandstraat.
Linksaf waren de protestantse equivalenten aan de Dorpstraat, Molenweg en bocht van de Brasserskade.
Voor de gewone boodschappen moest ik naar kruidenier van der Tas aan de ‘Bras’, rechtsaf voor de nood inkopen bij de katholieke kruidenier op de hoek van de Veenweg. Wij waren tenslotte overtuigd protestants !
Dat was allemaal niet zomaar ontstaan. Deze kant van het dorp was van ouds verbonden met katholiek broeinest Wilsveen en Leidschendam. (zie Kroniek van Nootdorp van dominee C. Spoor vanaf blz.66)
Linksaf vanuit ons huis op weg naar mijn protestantse school kwam ik, over de Sportparkweg, langs de speelplaats van de katholieke-, ‘katholieke elastieken’ en openbare school ‘openbare klapsigaren’ roepend, in het dorp met de oude eenvoudige mooie hervormde kerk met zijn ijzeren hek en grind plaveisel, bij mijn ‘School met de Bijbel’, terwijl het onderweg terug echode ‘Protestanten Olifanten’ door de school hekken.
Onderweg kwam je dan ook langs de roomse voetbalclub R.K.D.E.O. en het van God losse ‘Witte Paard’ de renbaan met 2 verdiepingen hoge houten accommodatie tegen. De renbaan lag dus feitelijk op neutraal terrein tussen die kampen.
De Veenweg in ’59. Landelijker kan niet, zo dicht bij Den Haag.
Maar het dorp was toch vooral een eenheid. Je kende heel veel mensen. Zelfs als kind al de min of openbare figuren, zoals Dirk Lamens de Petroleumboer die met zijn been slepen met zijn kar door het dorp trok.
En mijn beste vriendje was Rinke Baas, katholiek, hem schold ik nooit uit voor ‘elastiek’ ofschoon zijn dunnen beentjes daar alle aanleiding toe gaven. Het kwam gewoon niet in me op.
Die tegenstelling hoorde bij dorpscultuur en maakte het leven alleen maar aangenaam en een beetje spannend.
Bescheiden was het dorp gegroeid met een jaren ’50 wijkje tussen de renbaan en het oude dorp..
De Vinexwijk die alles opslokte .
Dat alles moest weg, anders, in ieder geval werd het opgeslokt en vervormd. Waarom heb ik nooit begrepen. Ook niet als architect met liefde voor stedenbouw. Natuurlijk Den Haag was volgebouwd tot aan zijn grenzen en dreigde uit zijn jasje te groeien.
Hele happen werden er uit buurgemeenten genomen om de ruimte honger te stillen, zogenaamd in het algemeen belang. Haagse gemeente eiland Ypenburg – Leidseveen ontstond voorbij Rijkswijk en Voorburg, maar ook een schiereiland diep tussen Wateringen en Rijswijk in.
Veenweg gezien richting Vinexwijk. Hoge torens doemen op en alhoewel aan deze zijde de direct achterliggende bebouwing (nieuwbouw huizen) eenzelfde schaalniveau heeft voelt het niet dat de mooie Veenweg voldoende gerespecteerd is. (eigen foto januari 2019)
Met als gevolg dat de bestaande sociale, landschappelijke en stedenbouwkundige verbanden gesloopt werden en er brij van bebouwing en wegen structuren in oostelijke richting ontstond. Elk overzicht is weg.
Elke gevoel van buiten de stad zijn ook.
Als je aan iemand vraagt in Ypenburg waar hij zijn kleding koopt zal hij waarschijnlijk zeggen in Nootdorp of Delft.
Maar je woont toch in Den Haag ? Ja maar het centrum van Den Haag is verder weg dan Nootdorp, Delft, Rijswijk en Voorburg. Dan denk ik er is een bestuurlijk, sociaal en ruimtelijk gedrocht gecreëerd !
Corridor\
LY-------Leidschenveen-Ypenburg
.https://commons.wikimedia.org/wiki/File:2010-P08-Zuid-Holland-outline-tr.png
Rode bijschriften toegevoegd door Het Decor
Duidelijk te zien de kunstmatige en achteraf overbodige corridor vanuit Den Haag naar Leidschenveen-Ypenburg (onbenoemd) tussen Rijswijk en Leidschendam door. Een te veel door de actualiteit geleide bestuurlijke actie.
Gemeente Den Haag heeft met ‘landje pik’ grondgebied gewonnen waar 2 geïsoleerde enclaves zijn gebouwd die eigenlijk nergens bij horen: Wateringse Veld en Ypenburg-Leidseveen.
De Noodzakelijke Corridor .
Het gemeentelijk eiland Ypenburg en Leidseveen van Den Haag is formeel een schiereiland want het water van de de Haagse Trekvliet werd in 2002 met 2m stoep aan Rijswijkse zijde geannexeerd door gemeente Den Haag om bestuurlijk gemakkelijker het Trekvliet tracé, een autotunnel onder de Trekvliet, aan te kunnen leggen. Die vervolgens niet doorging. Dan denk ik wat maken we er een puinhoop van. Als de burgemeester over eigen grond naar zijn enclave Ypenburg-Leidseveen wil moet hij echter bij de trekvliet wel even het bootje nemen tot aan overzijde van de Vliet (Rijn-Schie kanaal) zelf. Dus als er bij de Geestbrug een stoeptegel scheef ligt zal even goed moeten worden opgelet of deze in Den Haag, Rijswijk of Voorburg-Leidschendam ligt anders kan het wel eens een langdurige kwestie worden.
Extra opvallend is dat het oude Nootdorp geen enkele directe verbinding had met Den haag. Dan moest je via Delft of Leidschendam.
Wat had Den Haag nu eigenlijk te zoeken voorbij de A4 richting Nootdorp ?
Ik denk helemaal niks anders dan groter en belangrijker willen worden.
Laten dat nu net de doelstellingen zijn waardoor er zoveel ellende in de wereld is !
‘Uw nadert Nootdorp-Centrum tevens eindbestemming van tramlijn 15’.
Als je uit Ypenburg over de ‘Laan van Nootdorp’ het oude dorp nadert is er geen enkele overgang te zien die je daar op attendeert. Allereerst is de Laan van Nootdorp on dorps breed met stoplichten en de aparte trambaan van lijn 15 ter linkerzijde. Onbarmhartig kruist de laan de oude Veenweg met zijn bebouwing.
De Veenweg is niet meer de hooggelegen blikvanger, maar een rij appartementencomplexen aan de linkerzijde trekken de aandacht. Het wegprofiel versmalt en de bebouwing massaler alsof je een binnenstad nadert. Maar het geheel loopt dood tegen de Koningin Julianalaan. Het laantje waaraan rechts het Wittepaard lag en het oude dorpscentrum van Nootdorp ligt.
Onbarmhartig doorklieft de Laan van Nootdorp het zo charmante oude landweggetje, de Veenweg. (eigen foto januari 2019)
Conclusie is dat er weinig tot niets gedaan is met de oude karakteristieken van vliegveld, Veenweg en oude dorp. Het lijken meer problemen te zijn geweest dan handvaten om een gebied met een eigen karakter vorm te geven.
De Aansluiting met het Dorp.
De Molenweg is in de loop der eeuwen echt wel veranderd, maar behield onder Nootdorps bestuur toch zijn dorpse aanzien. Zelfs de gedraaide lichte bungalows (net te zien in midden foto) passen prima in deze setting.
Het bestuur dacht primair vanuit Nootdorpsbelang, niet aan iets verhevens als het grootstedelijk belang.
De vraag is of dat uiteindelijk niet beter is ? (eigen foto 17 sept 2017)
De renbaan net tegen het oude centrum aan moest verdwijnen en het WITTE PAARD werd richting snelweg A12 verplaatst. Die renbaan vormde een karakteristiek onderdeel van het dorp. Het had een mooi park kunnen worden.
Sjoerd Soeters heeft er een soort mislukt dorps winkelcentrum van proberen te maken. Wat niet aansluit bij het oude centrum, maar wel leegzuigt vrees ik. Het is ook gemaakt voor de wijk Ypenburg, niet zozeer voor Nootdorp.
Dezelfde Beatrixstraat van de jaren ’50 in dezelfde richting genomen foto, als de ansichtkaart hierboven. Maar nu beheersen vrij lompe appartementencomplexen de horizon met daartussen de doodlopende-as van de Laan van Nootdorp vanuit de Vinexwijk met de eveneens doodlopende tramlijn 15 uit Den Haag. DE Beatrixstraat is nooit ontworpen als een ontsluitings weg of toegang van het dorp. Het was EeEen van de dwarsstraten haaks op het centrum zonder potentie tot ontsluiting van Nootdorp. (eigen foto januari 2019)
Wij zijn bezig met iets heel belangrijks !
Aan alles proef je dat het om de o zo belangrijke Vinex wijk ging. Echt een wijk op de toekomst gericht.
Dat is de klassieke fout. Er moet iets goeds gemaakt worden. Dat wordt dan middelpunt van het denken en belangrijker dan het in feite is. De omgeving en wat er al is worden dan onbewust als ondergeschikt gezien.
Ondanks alle energie die in de Vinex wijk is gestoken komen grote delen mij desolaat over.
Geen openbare ruimte die uitdaagt om er te zijn of te recreëren, maar ook monotone bebouwing waar ik voor geen goud zou willen wonen. Een bijna totaal ontbreken van intimiteit en schoonheid.
De circa 2,5km lange ‘landingsbaan’ is ingevuld met een hele reeks relatief smalle stroken. Dijkje met 2 bomen rijen, wandelpad, grastalud naar water, brede vaart. Dan wordt alles herhaald, grastalud, weer een wandelpad en dijkje. Vervolgens de tram. Die onnodige herhaling, er zijn genoeg bruggen, zorgen voor smalle strookjes met weinig kwaliteit, kaal en levenloos. Het lopen langs deze baan lijkt mij een opgave geen uitdaging. In één oogopslag zie je, onbewust, dat er geen spannende verassingen komen die 2,5km. Zonde van de openbare ruimte
‘Opnieuw’ staat er op het muurtje. Ja zou ik willen zeggen. Ik zie geen echt alternatief.
Was er een alternatief ?
De woonwijk had, zoals eerder geschreven, veel meer geconcentreerd kunnen worden op en om het oude vliegveld.
De waterpartijen langs de Rijswijkse Waterweg één van de ontsluitingsweg zijn zo groot en winderig en komen mij vanuit de auto unheimisch over, terwijl ik dan nog niets eens het lawaai van de auto’s hoor.
De onafzienbare waterpartijen langs de Rijswijkse Waterweg lijken geen aangename plek om te recreëren.
Met zo’n magnifiek wateroppervlak had veel meer kunnen worden gedaan. (eigen foto januari 2019)
De in mijn ogen armzalige huizen erlangs communiceren nauwelijks met het water. Het hek langs de terrassen met zijn latten ontneemt het zicht direct op het water. Elk huis heeft weliswaar een bevestigingspunt voor een bootje, maar hoe je van je veel te ondiepe balkon in die boot moet komen is onduidelijk, want zelfs een draaideurtje in het hek was blijkbaar te duur. 2 bewoners hebben het begrepen één heeft een vlot in het water gelegd, beetje erg klein, maar dan kun je het water tenminste benaderen en aanraken. Wat had dat voor extra kosten gescheeld ? €.1000,-/woning ? (eigen foto januari 2019)
Alleen dat water oppervlakte had kunnen worden gebruikt voor een groene recreatieve tussenzone naar de Veenweg toe om de twee werelden cultureel historisch en sociaal te scheiden. De Veenweg en eigenlijk grote delen van Nootdorp waren dan een mooi recreatief gebied geweest voor een zondagse wandeling of fietstocht….
En niet te vergeten om er te schaatsen van de A12 naar de A13 bijvoorbeeld.
In 1850 was aan de Haagsche zijde van de Veenweg t/m de Brasserskade, nog als laatste, water aanwezig. Die situatie, 2m lager ‘op de bodem van dat meer’, had Nootdorp op een cultuur-, landschappelijk historische manier van Ypenburg (hier Tedingerbroek polder geheten) kunnen scheiden. Net zo rafelig als door het niet helemaal systematische turf afgestoken op deze kaart. Een magnifieke Hollandse bufferzone met weiland en park rondom het water. http://www.gahetna.nl
Het winkelcentrum had goed midden in Ypenburg kunnen liggen om daar als plaatselijk bindmiddel te dienen, net als de Dorpstraat in Nootdorp. Twee werelden met 2 centra.
Tramlijn 15 heeft als doel een snelle verbinding met Den Haag te maken. Dat is op zich al kunstmatig, omdat zoals geschreven Delft en Nootdorp dichterbij liggen en er nooit een verbinding naar Den Haag is geweest. Ondanks dat die lijn ongetwijfeld een veel gebruikte lijn is, houdt het iets geforceerds. De lijn loopt nu dood tegen Nootdorp centrum wat dus het dorps gevoel aantast.
Die lijn had ook een ruim rondje om het oude Nootdorp kunnen maken.
Over de Hoornbrug rechtdoor en pas tegen de Brasserskade dijk aan linksaf tot waar deze naar links buigt en dan overstekend schuine naar rechts door kassen gebied tussen de oude bebouwing van de slinger en de Dwarskade door.
De Oude weg naar Pijnacker kruisend waar nu de Braslaan loopt.
Achter het dorp langs door de nieuwe woonwijk richting de A12, daar parallel taan de Veenweg bij de A12 doorkruisend waar het veel minder pijn doet en door Ypenburg weer terug.
Voor de gemiddelde Nootdorper betekent zo’n lus oplossing een aanzienlijke kortere loopafstand tot de tram.
In de verre toekomst waren dan ook aftakkingen naar Pijnacker en Delft mogelijk geweest.
Het laatste stukje van het fietspad langs de Brasserskade waar deze met een bocht naar links overgaat in de Molenlaan naar het centrum van Nootdorp. Tussen de oude groene schuur en de boerderij rechts langs de Dwarsweg hadden heel goed de één richtingstramrails kunnen lopen achter het oude dorp om, zonder deze aan te tasten. Ook de unieke Dwarsweg had intact gebleven. Een tramlijn ziet er meestal hetzelfde uit, maar kan bij zo’n oud dorp een wat klassiekere uitstraling kunnen krijgen. (eigen foto januari 2019)
Waarom het niet zo is gedaan ?
Wat zeker meespeelt dat er een veel te grote druk is op het grond gebruik in de Randstad en een te complexe situatie, waardoor er gewoon te weinig emotionele en praktische ruimte is voor verfijnde oplossingen die rechtdoen aan de mensen die er al woonden en er komen te wonen en de bestaande kwaliteiten van een gebied.
Dat is een diep basis probleem in onze samenleving. (Zie hiervoor ‘(Architectuur) Visie’ op deze website.)
Maar ondanks dat had het veel beter gekund en gemoeten, want juist de randen van de stad missen de ruimte die een dorp en een oud vliegveld letterlijk en figuurlijk hebben ! En zo nodig zijn voor het welzijn van de mensen.
Het maakt niet uit of je jong of oud bent of er ooit gewoond hebt. Een vliegveld en een dorp kunnen zichzelf verkopen, een abstract begrip als een Vinex locatie niet !.
Alternatief plan Nootdorp – Ypenburg. Beiden van elkaar los gehouden door blauwe (water) en groene (begroeiing) bufferzone. Een plassengebied en groenzone met bebouwing op turf afgravingsstructuur zoals dat rond 1850 was.
Ypenburg vormgegeven om vliegtuig opstelplaatsen, landings- en taxibanen. De verharding wordt de openbare langzaam verkeer en recreatiegebied. In Nootdorp blijft de Veenweg aan de Ypenburg zijde een landweg met de oude verkavelingsstructuur en bebouwing. De tram loopt niet meer dood op Nootdorp-centrum , maar maakt een rondje eromheen waardoor heel Nootdorp er goed gebruik van kan maken.
(Het Decor Concept idee Ypenburg – Nootdorp januari 2019)
2 gedachten over “Een voormalig vliegveld en een oud dorpje om te wonen !”
Hoi, dit is een reactie.
Om te beginnen met beheren, bewerken en verwijderen van reacties, ga je naar het Reacties scherm op het dashboard.
Avatars van auteurs komen van Gravatar.
Goedendag,
Ik woon nu al een tijdje met plezier in Nootdorp (op een steenworpafstand van de oude verkeerstoren), maar ik had graag gewoond in een woning als onderdeel van “alternatief Plan Nootdorp”.
Groter gehalte aan oorspronkelijke identiteit. In dit plan is nog een natuurlijke ontwikkeling te herkennen. Gemiste kans voor de beleidsmakers en stedebouwkundigen.
Groet,
Menno